piątek, 25 kwietnia 2014

Pierwszy (Część Druga)


30 styczeń

Mały pokoik Roni, który obecnie zamieszkiwałam ja, w niczym nie przypominał mojego strychu. 

Ściany w kolorze woskowym obwieszone wszelkimi możliwymi ramkami bądź zdjęciami i innymi pamiątkami. Do tego metalowe łóżko w kolorze waniliowym z ciekawymi zdobieniami oraz fioletowa narzuta, która dodawała takiego pazura temu pokojowi. Czarny, okrągły, ogromny żyrandol, który mi osobiście się nie podobał. Mała szafeczka przy łóżku, pasująca do reszty, na na niej świecznik, który kontrastował z narzutą i żyrandolem. Do tego kilka napisów na ścianie, świątecznych światełek, przy których genialnie się czyta i zasypia. Jedyny minus tego wszystkiego to, to że łazienkę musiałam dzielić ze starszą panią, z którą mieszkała moja przyjaciółka. Bardzo miła kobieta i bardzo lubiłam z nią pogawędzić przed wyjściem lub wieczorem przy kolacji.               Nie wytłumaczyłam dlaczego właściwie się przeprowadziłam do pokoju mojej przyjaciółki. Miałam ferie i postanowiłam zacząć pracować. Znalazłam pracę w kawiarni, w której byłam dzień po sylwestrze, a stąd miałam do niej bliżej. Często musiałam otwierać lokal, co wiązało się ze wczesnym wstawaniem, więc to było najlepsze wyjście. 
Ubrana i umalowana postanowiłam wyjść już do pracy.  

Miałam na sobie czarne, dopasowane spodnie, koszulę z jasnego jeansu z kołnierzem, a na to biały sweterek, nie za krótki i nie za długi. Czarne buty, ocieplane białym futerkiem. Na ramiona założyłam płaszcz w kolorze mosiądzu z czarnymi guzikami i czarną torbę, w której mieściłam wszystko co było mi potrzebne.                                                                   Zegar wybił szóstą rano. Wymknęłam się z domu, najciszej jak mogłam, by nie obudzić przemiłej staruszki. Zbiegłam po schodach, nadal nie mogłam się przyzwyczaić, że to czwarte piętro. Byłam zmuszona po nich chodzić kilkanaście razy na dzień. Jest to czasem dość męczące, zresztą ja nie jestem do takich spacerów przyzwyczajona. Pewnie spaliłam już, co najmniej trzy kilo. Do tego mój transport po mieście był bardzo ograniczony, wszędzie chodziłam pieszo. Choć nie powiem, służyło mi to, czułam się jakaś taka bardziej energiczna i radosna. 
Gdy tylko wyszłam na ruchliwą ulicę. Ludzie już jechali do pracy, tak jak i ja. Miałam ochotę napisać do Harry'ego, ale u niego była jeszcze noc. Nie chciałam go budzić, bo był bardzo zmęczony po koncercie. Dużo pracowali, ale o dziwo zawsze znalazł czas dla mnie. Często powtarzał mi, że mnie kocha. Zachowywaliśmy się jak prawdziwa para, choć to był związek na odległość, nie narzekaliśmy. 
Przebiegłam na drugą stronę i szybkim krokiem szłam w stronę ulicy, na której była kawiarenka. Truchtałam, na tyle na ile pozwalały mi jeszcze zaspane kończyny, bo wiedziałam, że jeszcze chwila, a będę spóźniona. Moja szefowa była tolerancyjna, ale nie chciałam tego nadużywać. 
Szybko otworzyłam lokal i już przy lekkim uchyleniu drzwi poczułam zapach mielonej kawy. Zamknęłam za sobą i zostawiłam klucz w zamku. Od razu poszłam na zaplecze i zostawiłam tam swoje osobiste rzeczy w metalowej szafce na kod. Założyłam firmowy fartuszek, który wpasowywał się w kolorystykę lokalu i podeszłam do blatu, przy którym pracowałam. Zaparzyłam sobie kawę, pościerałam stoliki i poukładałam wszystkie krzesła. Gdy już lokal wyglądał tak jak miał wyglądać postanowiłam go otworzyć. Przewróciłam karteczkę na drugą stronę i otworzyłam drzwi. 
Pracę czas zacząć. 

~*~

O czternastej wyszłam z kawiarni i złapałam taksówkę. Miałam dziś wrócić do domu. Wieczorem w mojej szkole miał odbyć się bal, na który postanowiłam pójść. Nigdy nie chodziłam, więc czemu miałabym teraz nie pójść. Tylko w domu miałam wszystkie sukienki, głównie po to tam jechałam. No i jeszcze, żeby w końcu zobaczyć dziewczyny. Czasem wpadały do mnie, ale bardzo rzadko. Zresztą wszystkim nam brakuje czasu. Roni niedawno wróciła z Francji, była tam na kolejnych mistrzostwach. Z tego, co wiem wieczorem znów wychodziła tym razem na piłkę, czasem lubiła sobie pograć. Natomiast Meg dorabiała sobie w studio, gdzie nagrywają chłopcy. Podobno Paul coś jej załatwił. Ma niesamowite ucho. A Blair, starała się doprowadzić ogródek w około domu do porządku. Wszelkie remonty, przede wszystkim łazienki na dole i malowanie ścian w korytarzach, też należały do jej tymczasowych obowiązków.
Zapłaciłam taksówkarzowi i wysiadłam. 
Spacerkiem szłam w stronę wejścia i rozglądałam się na boki, faktycznie Blair usunęła kilka nie potrzebnych grządek. Śnieg już stopniał, więc było to dostrzegalne. Pomimo tego, że wyszło słońce i robiło się coraz piękniej na dworze czułam, że niedługo znów zrobi się chłodniej. 
Nie pukałam, po prostu weszłam, przecież to też mój dom. Rozebrałam się i postanowiłam znaleźć domowników. 
- Roni? Meg? Blair? - krzyczałam, ale nikt nie odpowiadał. To dziwne, bo przecież drzwi były otwarte. No, ale na reszcie dostrzegłam narzeczoną wujka siedzącą na sofie z słuchawkami w uszach. Podeszłam do niej od tyłu i zasłoniłam jej dłońmi oczy. Podskoczyła przestraszona i obróciła się w moją stronę - Zamykaj drzwi, bo cię okradną! - krzyknęłam do niej z uśmiechem. 
- Lola, aleś ty mnie wystraszyła! - odkrzyknęła wciąż trzymając dłoń na klatce piersiowej. Oddychała trochę szybciej niż zazwyczaj, starała się uspokoić. Spojrzała na zegarek, który ozdabiał jej nadgarstek - No tak zapomniałam, że miałaś przyjechać.. Jejku, ale ten czas leci, co zjesz? - zapytała bez ogródek i ruszyłyśmy wspólnie w stronę kuchni. 
- Może zrób jakaś swoją specjalność, hm? - zaproponowałam, siadając na jednym z wysokich krzeseł. Kiwnęła rozentuzjazmowana głową i zabrała się za pracę. Oczywiście od razu postanowiłam jej pomóc. 

~*~

- Oj Harry nie narzekaj, przecież jesteś wielką gwiazdą! Coś za coś - powiedziałam. Rozmawiałam z loczkiem przez skayp'a już od jakiejś godziny i w tym samym czasie przygotowywałam się na bal. 
- No wiem i jestem z tego powodu szczęśliwy, ale wolałbym teraz siedzieć tam z tobą - oznajmił z radosnym uśmiechem, który przyozdabiały dwa piękne dołeczki. 
- Nie podlizuj się kochany. 
- Uśmiechnij się - poprosił, a ja od razu to wykonałam. Odpowiedział mi tym samym - No pokaż się piękna - dodał. Odsunęłam się nieco do tyłu.                       Miałam na sobie białą sukienkę z rękawem trzy czwarte. Z przodu był delikatny dekolt, a z tyłu kobieco wycięte plecy, w kształcie litery 'V'. Talie upiększała granatowa, dość gruba wstążka z tyłu związana w kokardę. Do tego, tego samego koloru guziczki przy początkach rękawów oraz na plecach pod rozcięciem. Była ona niedużo przed kolano oraz miała dwie kieszenie, praktycznie niewidoczne w rozkloszowanym dole. Na stopy ubrałam ciemnoniebieskie szpilki na niedużym obcasie, a włosy podkręciłam lokówką. Srebrna biżuteria dodawała elegancji temu ubiorowi.                                                                                                               - Wyglądasz prześlicznie - powiedział zszokowany i zachwycony. Uśmiechnęłam się niewinnie.

- Dziękuję - odpowiedziałam rumieniąc się - Ty w tym dresie też wyglądasz niczego sobie - zaśmiałam się, chcąc zmienić temat. Średnio lubiłam być w centrum uwagi. Z powrotem usiadłam przy laptopie.
- A kto tam będzie na tym balu?
- Kilka osób z mojej klasy, trochę z innych klas.. No wiesz mieszanka towarzyska - powiedziałam poprawiając włosy.
- A ten taki Will? - zapytał mając na myśli chłopaka, z którym się kiedyś umówiłam. Byliśmy na randce, ale nie skończyło się to za dobrze (przyp. rozdział X).
- No tak, właściwie to on mnie zaprosił... - odpowiedziałam. Nabrał powietrza w usta i wypuścił z głośnym świstem.
- No to już wiem dlaczego się tak wystroiłaś - przemawiały przez niego nerwy.
- Oj no weź zazdrośniku! - chciałam jakoś załagodzić sytuację, ale chyba to nic nie dało.
- Masz tam nie iść - zażądał oschle.
- Chyba żartujesz - wysyczałam przez zaciśnięte zęby.
- Nie wkurzaj mnie Lola! - krzyknął. Tym razem się nie poddam, nie ma takiej opcji.
- To Ty mnie nie wkurzaj Harry!
- Jak z nim pójdziesz, to możesz już do mnie nie dzwonić.
- I dobra, Cześć.
Rozłączyłam się rozzłoszczona. Spojrzałam na zegarek, spakowałam wszystkie swoje rzeczy i zeszłam na dół. Ubrałam płaszcz i pożegnałam się krótko z Blair. Widziała, że coś jest nie tak, ale nie dopytywała. Nie lubiłam tego i ona doskonale o tym wiedziała.
Wyszłam z domu mocno tupiąc nogami o asfalt, próbowałam wyrzucić z siebie tę złość. Brałam głębokie wdechy, ale to nic nie dawało. Postanowiłam się przejść na nogach, pomimo niewygodnych butów i lekkiego ziąbu na dworze. Kroczyłam powoli i zdecydowanie, starając się nie myśleć o tym, co wydarzyło się przed chwilą. Zamierzałam się doskonale bawić na balu, nie po to tyle na niego czekałam.
Kroczyłam przez pusty park, w ciemnościach. Nie bałam się. Za dużo złości się we mnie kłębiło.
Nagle mój telefon zaczął dzwonić. Gdy tylko go znalazłam wcisnęłam zieloną słuchawkę.
- Tak?
- Lola? Gdzie jesteś? Czekam już przy wejściu.. - Will.
- Już niedaleko, tylko przejdę przez park i jestem prawie na miejscu - odpowiedziałam podkręcając tempo.
Rozłączyłam się i z powrotem wcisnęłam komórkę do małej kieszonki.
Nagle poczułam uderzenie w tył głowy. Nie mogąc utrzymać równowagi, więc ani się obejrzałam, a opadłam na ziemną ziemie. Jęknęłam głośno. Przed oczami mi się ściemniło, widziałam jedynie ciemną plamę. Wyciągnęłam przed siebie ręce chcąc złapać się jakiejś niewidocznej gałęzi, która wyciągnie mnie z tej przygnębiającej ciemności. Nic takiego się nie wydarzyło, a ja zapadłam w nieprzewidzianą śpiączkę.

---------------------------------------------------------
Rozdział jest nieco szybciej niż wszyscy przypuszczali! 
Taki ze mnie lisek chytrusek! 
Drugą część czas zacząć i tym oto niewyjaśnionym akcentem go rozpoczynam. 
Jest dosyć krótki, ale treściwy. Chyba zawarłam w nim wszystko, co chciałam, żeby się w nim znalazło. 





Jeśli coś ktoś ode mnie by chciał, lub ma ochotę popisać, to kontakt do mnie: 
gg: 50101507


mail: yourselfbe950@gmail.com


Pierwsza kłótnia kochanków najbardziej boli! Och już widzę te komentarze :)
A właśnie a pro po komentarzy... Mam wrażenie, że jest ich coraz mniej... Smutno mi, bo jest dużo obserwujących.. Ehh...Chyba, że blogger ze mną w kulki leci i coś jest tu popsute.. 
No więc wprowadzam limit, bo chyba tak będzie najbezpieczniej... 
Chce wiedzieć, co myślicie o tych rozdziałach, to dla mnie jak najbardziej ważne! 

20 komentarzy=nowy rozdział! 

Jak myślicie, co będzie dalej? Może jakieś intrygujące pomysły, hm? :) 
A i jeszcze jedno! Może chcecie, żebym założyła coś gdzie będę was informowała o nowych rozdziałach, bo jak wiecie pojawiają się one w różnym czasie? :) 
Całuje was mocno! Zaczarowana ♥

34 komentarze:

  1. świetny ,
    chce już kolejny rozdział omgg

    OdpowiedzUsuń
  2. Świetny ten rozdział,
    czekam na nastepny!!!
    Ale się akcja rozwija, zaskoczyłaś mnie :***

    OdpowiedzUsuń
  3. Swietny! Czekam na nowy! :)

    OdpowiedzUsuń
  4. cudny *.* z niecierpliwoscia czekam na nastepny :))

    OdpowiedzUsuń
  5. Zaskoczyłaś mnie tą kutnią, ale pozytywnie to odbieram, nudno by było jak pomiędzy Harry`m i Lolą było by tak sama i fajnie. Czekam na następny. Asia.xx

    OdpowiedzUsuń
  6. Niesamowity :D A to pewnie Will ją uderzył.

    OdpowiedzUsuń
  7. Boski *.* Nie wiem dlaczego ale myślę że to Harry kogoś na nią nasłał xD
    Czekam na nn

    OdpowiedzUsuń
  8. O jejku...
    Tyle emocji w tak krótkim czasie :D. Aż nie słychane.
    Rozdział świetny. Naprawdę. Bardzo podoba mi się jak opisujesz różne rzeczy/miejsca. Tak szczegółowo ,że nawet nie muszę patrzeć na obrazki ,żeby to sobie wyobrazić :).
    Poza tym Loczek taki zazdrośnik ^^. Zgodzę się z komentarzem powyżej bo wydaje mi się ,że to Harry kogoś na nią nasłał XD. Ja i moja chora wyobraźnia.
    Trzymaj się cieplutko i czekam na nn :)
    Black Star

    czego-oczy-nie-widza.blogspot.com <-------- Już dziś kolejny rozdział! Opowiadanie fantasty!
    czarna-otchlan-pustki.blogspot.com <---- Pamiętnikowo :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Tez pomyślałam, że Harry kogoś na nią nasłał, ale to do niego nie podobne, zresztą w tak krótkim czasie?! Potem pomyślałam o Will'u, ale trochę jej ojciec mnie zastanawia... moja chora wyobraźnia, a może to przypadkowa osoba. W każdym razie cudowny rozdział i relacje Harrego i Loli awww ♥

    OdpowiedzUsuń
  10. Super!! tego sie nie spodziewałam :(.. Czy ona zostanie porwana?? czy ktos zauważy tą sytuacje?? mam nadzieje że tak ^^

    OdpowiedzUsuń
  11. No, Harry, miałeś rację! Mogła nie iść, ale na jej miejscu zrobiłabym to samo, szczególnie po tym jak jej powiedział, że ma zostać. Teraz się zastanawiam, czy Will pójdzie jej szukać, czy na bal. Tym razem Hazz jej chyba nie uratuje ;(
    Ogółem boski rozdział, czekam na nexta ;)

    OdpowiedzUsuń
  12. Jejciu, super rozdział. Szczerze to jestem bardzo ciekawa kto ją uderzył tą butelką. Ale ogólnie to nie spodziewałam się, że Harry okaże się aż takim zazdrośnikiem, choć jeżeli się tak to wszystko przeanalizuje to mu się nie dziwię.

    OdpowiedzUsuń
  13. Uwielbiam to opowiadanie ^^ pisz szybciej :3

    OdpowiedzUsuń
  14. Pierwsza moja myśl po tym jak Lola dostała w głowę ? Jakaś psycho fanka, ale później chwile się zastanowiłam i doszłam do wniosku, że chyba jeszcze nikt nie wie o ich związku (oprócz najbliższych...chyba). Tak więc nie mam pomysłu kto mógł by to zrobić, a co do ich kłótni... Na miejscu Harry'ego też bym się denerwowała (no może nie tak bardzo, ale to facet, samiec alfa itp.) No i jak każda prawdziwa fanka happy end'ów mam nadzieję, że jak najszybciej się pogodzą hah. Tym w ogóle nie śmiesznym akcentem (więc po co tam hah) zakończę swoją wcale nie długą wypowiedź... Czekam na na następny rozdział jak napalona nimfomanka (jest ze mną co raz gorzej) Zaprosiłabym Cię na mój blog, ale aktualnie jest chwilowo nieczynny, więc obejdzie się bez tego. Dobra nie przynudzam... @Harry_MyGod

    OdpowiedzUsuń
  15. Rozdział bardzo mi się podoba i czekam na następny, a co do końcówki... Kiedyś wspominałaś, że wątek ojca Loli (tego przyszywanego) kiedyś jeszcze rozwiniesz, więc myślę, że to on może stać za uderzeniem jej w głowę, nie mam innego pomysłu.
    pozdrawiam, Weronika ;*

    OdpowiedzUsuń
  16. Uwielbiam <3
    Czekam z niecierpliwością na następne części. ;)

    OdpowiedzUsuń
  17. Piękny<3 tylko, żeby Loli się nic nie stało;c czekam na nn;>

    OdpowiedzUsuń
  18. Ale się zakończyło uhuhuh :D A rozdział jest wspaniały.. Brawooo !
    ~ Gabi :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Zaje...ty rozdział :) pierwsza klutnia zakochancow, robi sie coraz ciekawiej :) a końcówka normalnie tego to sie nie spodziewałam. Czekam na nexta :) buziaki

    OdpowiedzUsuń
  20. Omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg omg lal proszę dodaj szybko następny ;)

    OdpowiedzUsuń
  21. Piękne Harry ty glupku!! boże lola co ci się stało?? czekam z niecierpliwością na następny!! <3:-*:-);-):-o:-DB-):-P@-}--<3#

    OdpowiedzUsuń
  22. Super czekam na następny rozdział :-)

    OdpowiedzUsuń
  23. Jesteś swietna! Kocham to jak piszesz ! To jest warte czekania kochana!;D;** Patrycha

    OdpowiedzUsuń
  24. no boski :D
    już 25 komentarz! więc, kiedy nowy? :D
    do nastepnego i zapraszam do mnie :)

    OdpowiedzUsuń
  25. Rozdział super. Pokłócili się... Ciekawe kto walnął Lole w głowe. Nie mogę sie doczekać następnego rozdziału.
    Zapraszam do mnie. Link zostawiłam w spamie. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  26. rozdział jest strasznie fajny. taki normalny i treściwy i bardzo mi się podoba ! <3 może pomyślisz nad założeniem twittera ? tam mogłabyś nas informować ;)

    OdpowiedzUsuń
  27. Ciekawa jestem co będzie w następnym rozdziale :-)

    OdpowiedzUsuń
  28. Na początku chciałam przeprosić, że dopiero teraz komentuje, ale zabrakło mi czasu i znalazłam chwilę dopiero teraz :)) bardzo dziękuje, że również zajrzałaś na mojego bloga xd co do Loli i Harrego to uwielbiam ich od początku, nie raz płakałam podczas czytania rozdziałów, a zdarza się to u mnie rzadko :p potrafisz ciekawie opisać fabułę, dodając przy tym opisy, ale nie zanudzasz czytelnika na śmierć, oby tak dalej xd ciesze się, że w końcu są razem i czekam jak to wszystko się rozwinie xd ale jedna rzecz mnie zastanawia, mianowicie CO STAŁO SIĘ LOLI? :ooo
    mam prośbę, mogłabyś mnie poinformować na moim blogu kiedy pojawi się nowy rozdział? :))
    pozdrawiam i życzę weny xx
    http://between-love-and-hate-is-a-fine-line.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  29. Zobacz jak dużo ludzi go czyta.
    Boski, boski, boski. ♥

    OdpowiedzUsuń

Copyright © 2016 HOPE , Blogger